Mjelle (Acordes)

  C                     Dm

Æ lengta ofte utover te Mjelle,

    G                              C

nÃ¥r vinter'n kommer krypan kald og kvit.

     Am                             D

Førr stranda ligg sÃ¥ still oppunder fjellet,

   G                           C

og anna folk tar sjelden turen dit.

    C                         Dm

Der kan Ã¦ gÃ¥ og drøm mæ bort aleina, 

   G                          C

om tie som førr alttid e førr bi.

    Am                           D

Der kan Ã¦ finn mæ rare skjell og steina; 

Fm                       C

kver og en, et støkke poesi.



Og sanda e sÃ¥ mjuk og fin pÃ¥ Mjelle, 

som balsam førr en bygutts sÃ¥re bein.

Selja lyse grønn i ly av fjellet, 

og lufta e sÃ¥ velsigna rein.

Der kan Ã¦ ligg og mys mot Lofotveggen 

som heng lengst nord i havet lyseblÃ¥.

Der lar Ã¦ mygga sug sæ mætt pÃ¥ leggen, 

du mÃ¥ ha vært der førr Ã¥ kunn førrstÃ¥.



Og sjøl nÃ¥r nordvinden slÃ¥r sæ vrang pÃ¥ Mjelle, 

sÃ¥ gjer det sjelefred og helsebot.

Førr smÃ¥bekkan som stupe blindt fra fjellet, 

de landa alltid rygt ved fjellets fot. 

Og bølgan som bryt brÃ¥tt oppetter stranda, 

de trekk sæ stilt tebake kver en gang.

Ja, Mjelle e førrskjellig fra alt anna, 

sjøl krÃ¥keskrikan har en vennlig klang. 



Hvis alle hadde funne sæ et Mjelle, 

ei stille strand som fylte dem med fred. 

Der de kunn sett sæ ned i ly av fjellet, 

og tenk igjennom tingang en gang te.

SÃ¥ hadde kanskje verden vært en anna, 

og sinte rop blitt overdøvd av sang, 

de trekk sæ stilt tebake kver en gang.



http://www.youtube.com/watch?v=ieMgXA9UXg0