Mjelle
Terje Nilsen
Letra

                       
Æ lengta ofte utover te Mjelle,
                                  
nÃ¥r vinter n kommer krypan kald og kvit.
                                  
Førr stranda ligg sÃ¥ still oppunder fjellet,
                              
og anna folk tar sjelden turen dit.
                             
Der kan Ã¦ gÃ¥ og drøm mæ bort aleina, 
                             
om tie som førr alttid e førr bi.
                               
Der kan Ã¦ finn mæ rare skjell og steina; 
                       
kver og en, et støkke poesi.

Og sanda e sÃ¥ mjuk og fin pÃ¥ Mjelle, 
som balsam førr en bygutts sÃ¥re bein.
Selja lyse grønn i ly av fjellet, 
og lufta e sÃ¥ velsigna rein.
Der kan Ã¦ ligg og mys mot Lofotveggen 
som heng lengst nord i havet lyseblÃ¥.
Der lar Ã¦ mygga sug sæ mætt pÃ¥ leggen, 
du mÃ¥ ha vært der førr Ã¥ kunn førrstÃ¥.

Og sjøl nÃ¥r nordvinden slÃ¥r sæ vrang pÃ¥ Mjelle, 
sÃ¥ gjer det sjelefred og helsebot.
Førr smÃ¥bekkan som stupe blindt fra fjellet, 
de landa alltid rygt ved fjellets fot. 
Og bølgan som bryt brÃ¥tt oppetter stranda, 
de trekk sæ stilt tebake kver en gang.
Ja, Mjelle e førrskjellig fra alt anna, 
sjøl krÃ¥keskrikan har en vennlig klang. 

Hvis alle hadde funne sæ et Mjelle, 
ei stille strand som fylte dem med fred. 
Der de kunn sett sæ ned i ly av fjellet, 
og tenk igjennom tingang en gang te.
SÃ¥ hadde kanskje verden vært en anna, 
og sinte rop blitt overdøvd av sang, 
de trekk sæ stilt tebake kver en gang.

http://www.youtube.com/watch?v=ieMgXA9UXg0